Αυτό σημαίνει, ότι οι φίλοι γίνονται εχθροί. Μην σας
ξαφνιάζει. Σωστά το έγραψα. Και αντίθετα οι εχθροί μας, μπορεί να γίνουν κάποτε
φίλοι. Γιατί θα ρωτήσετε. Γιατί έτσι. Αυτή είναι η απάντηση. Που να εξηγώ τώρα.
Γιατί αυτός ο νόμος είναι πάνω από θεούς και ανθρώπους. Γνωστός από
αρχαιοτάτων. Και συ δεν μπορείς να τον συλλάβεις φαίνεται.
Πως διάολο, τι συνέβη και οι Λέσβιοι από βραβευμένοι
παγκόσμια το 2015 για την αλληλεγγύη τους στους μετανάστες και τους πρόσφυγες,
μετατράπηκαν στο αντίθετό τους και ζητάνε σύσσωμοι κιόλας να φύγουν από τα
νησιά τους; Μυστήριο. Άλυτο για την αριστερή ΄΄σκέψη.΄΄ Δεν γροικάει, δεν
καταλαβαίνει, είδηση δεν παίρνει. Νιώθεις την ανάγκη να βάλεις το μυαλό σου
κάτω και να το πατήσεις, να το λιώσεις όταν τους ακούς. Σου είναι άχρηστο.
Οι μαρξιστές, γιατί αυτοί είναι η ρίζα, δεν αντιλαμβάνονται
τίποτα από όλα αυτά. Κοιτούν τον νόμο αποσβολωμένοι. Σαν ένα μεταφυσικό θαύμα
που δεν μπορούν να εξηγήσουν. Τους χαλάει τα σχέδια. Ψάχνουν προβοκάτορες,
φαντάζονται συνομωσίες, αναζητούν φταίχτες, τσεκάρουν ύποπτους, συκοφαντούν ότι
τους αντιλέγει.
Ποιοι δημιούργησαν επί τέλους αυτή την κατάσταση; Δεν ξέρουν.
Εξαιρούν δε τον εαυτός τους ως συνήθως, οι άγιοι, οι σοφοί αυτοί άνθρωποι. Ενώ ο νόμος εξηγεί πάντοτε τα πάντα. Δεν
καταλαβαίνει από αλληλεγγύη.
Κάτι κάνατε στους ανθρώπους για να γυρίσουν ανάποδα έτσι
ξαφνικά. Φυσικά και με τη δική σας συμμετοχή. Κάτι παίχτηκε εκεί με την
αλληλεγγύη. Οι ιμπεριαλιστές δεν είναι ηλίθιοι. Πιάνουν στον αέρα την
ανεπάρκειά σας. Μυρίζονται την ψυχοπονιά σας. Είναι κι αυτοί διεθνιστές όπως
εσείς. Το ίδιο είστε. Ξέρουν από αυτά. Πατριώτες δεν είναι. Τους πατήσατε τον
κάλο και κάτσατε πάνω του. Τους στραγγαλίσατε την ζωή με τα αθώα χέρια σας.
Μαζί με τους υπόλοιπους Νενέκους του κοινοβουλίου.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι γηγενείς και οι αυτόχθονες
προηγούνται. Από πότε; Από πάντα. Και οι διαμάχες δεν τελειώνουν ποτέ. Γιατί; Γιατί
κάποιοι άλλοι πάνε να τους διώξουν. Έτσι
είναι οι νόμοι των κοινωνιών. Κι αφήστε τι λένε οι μεσσίες. Ο χρόνος γεννάει προτεραιότητες,
δικαιώματα. Και η βία τι θα κάνει, θα πάει να κοιμηθεί ή θα αποσυρθεί.
Οι μαρξιστές, αναφέρομαι σε αυτούς κυρίως, γιατί κάναν πάντα
τον καμπόσο. Λαλίστατοι πουλούσαν απαντήσεις. Με μια έξαλλη βεβαιότητα, που
τους τύφλωνε και από τα δυο μάτια μαζί με το μυαλό τους. Με μια σιγουριά δίπλα
στην πραγματικότητα αυτού του κόσμου, που τσάκιζε κόκαλα και τους έβγαζε την
γλώσσα. Που δεν επαλήθευε τίποτα.
Είχαν μια συνταγή που την πάλευαν 200 ολόκληρα
χρόνια και πάντα καίγαν το φαΐ. Κανείς δεν την πέτυχε. Χωρίς ποτέ να
αναρωτηθούν. Αρνιόντουσαν αδιάλλακτα και επιθετικά, μια οξεία ένα κόμα να
αλλάξει ή να προστεθεί στην θεωρία τους. Μέχρι πριν μια εικοσαετία έκανα κι εγώ
τα ίδια και έλεγα τα ίδια. Τους ξέρω καλά αν αναρωτιέστε κάποιοι.
Τι διάολο επί τέλους έχουν αυτά τα ανθρωπάκια στο μυαλό τους
εκεί στην Μυτιλήνη και μας χαλάνε τις στρατηγικές και τους στόχους,
αναρωτιόνται. Μέχρι προχθές οι δημοσιογράφοι τους, κατηγορούσαν όποιον ξεμύτιζε
σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας σαν φασίστα και χρυσαυγίτη κρυφό. Που να τολμήσεις.
Μου λέγαν αριστεροί άνθρωποι μάλιστα, που τους γνωρίζω χρόνια, ότι δεν πήγαιναν
στις διαμαρτυρίες, μην τους κατηγορήσουν σαν τέτοιους οι δικοί τους. Μπατσιλίκι
καθαρό. Τώρα που κατέβηκαν όλοι, μα όλοι και νέκρωσε το νησί, κατάπιαν την
γλώσσα τους. Λέγαν ψέματα αδιάντροπα, εν ψυχρώ. Σίγουρα αναζητούν αποδιοπομπαίο
να σωθούν. Η αλληλεγγύη είναι το παν και αυτοί τους την χαλάνε.
Τους άλλους της Δεξιάς, δεν τους αναφέρω καν. Δεν είχαν
σκέψη ποτέ. Ο νους τους ήταν πάντα στο παγκάρι και τις κομπίνες που τους
γούρλωναν τα μάτια και τους τρέχαν τα σάλια μόνιμα.
Υγ.
Οι λαοί έχουν μνήμη. Θυμούνται συλλογικά και ατομικά ο
καθένας. Δε ξεχνάνε κανένα όποιον τους πείραξε. Ούτε με τα κινητά ξεχνάνε. Ούτε
με τις λυκοφιλίες και τις συμμαχίες των πολιτικών. Ούτε με το λάιφ στάιλ και τους
χατζηαβάτηδες των ΜΜΕ. Κι όταν χρειαστεί και είναι αλήθεια, δίνουν την αλληλεγγύη
τους απλόχερα σε άτομα που τους την
ζητάνε.
