Σαν αρχαίος μύθος

Ο Χρόνος, εκεί που τριγυρνούσε ανέμελα στο άπειρο σύμπαν

παίζοντας εδώ και εκεί με τον αδερφό του τον Χώρο,

συνάντησε μια μέρα στη γη μια πανέμορφη κόρη την Ζωή,

που πόθησε σφοδρά.

Και επειδή η κόρη δεν τον ήθελε γέρος και ζαρωμένος καθώς ήταν,

μεταμορφώθηκε από το πάθος του γι’ αυτήν σε έναν πανέμορφο νέο,

πιο ωραίο και από τον Άδωνη και από τον Νάρκισσο και από τον θεό Απόλλωνα ακόμη.

Και αφού η κόρη έπεσε στα δίχτυα της νιότης του και της ομορφιάς του,

ο Χρόνος κοιμήθηκε μαζί της.

Αλλά καθώς ήταν υποχρεωμένος να κινείται διαρκώς, την άφησε,

αφού μάλιστα χωρίς τον πόθο του ξανάγινε γέρος και ζαρωμένος.

Η κόρη απελπισμένη πέθανε από τον καημό της,

αφού γέννησε τον καρπό της συνεύρεσής της με τον Χρόνο, την μικρή Ταχύτητα.

Η μικρή Ταχύτητα και όσο μεγάλωνε ορκίστηκε να εκδικηθεί

τον πατέρα της για τον χαμό της μητέρας της,

καταστρέφοντάς τον ολοσχερώς.

Σε αυτό το παράνοο και εκδικητικό έργο της

την βοήθησε ο μόνος που μπορούσε και μισούσε τον χρόνο γιατί δεν

τον είχε, ο άνθρωπος και η επιστήμη του.

Έτσι έμαθε στην μικρή Ταχύτητα πώς να αυξάνει και να μεγαλώνει διαρκώς,

καταστρέφοντας τον χρόνο.

                                                                                     Δευτέρα, 20 Απριλίου 2009