5ον Μεταμαρξικό μάθημα.

 

5ον Μεταμαρξικό μάθημα.  

Από που και ως που, οι ποσοτικές συσσωρεύσεις φέρνουν την ποιοτική αλλαγή; Που το είδατε εσείς αυτό στη ζωή σας και σε  όλη την ιστορία του ανθρώπου να επαληθεύεται;

 Αυτό το σπουδαίο μας δίδαξε η εποχή μας, τόσο με την προηγηθείσα ελπιδοφόρα τότε αρχική συσσώρευση, όσο και περισσότερο με την σύγχρονη υπερσυσσώρευση του καπιταλισμού. Πως αυτά είναι ανακόλουθα μεταξύ τους.

Τι τελεολογική σιγουριά μικρού παιδιού είναι αυτή; Που τουλάχιστον για να σταθεί, έπρεπε οπωσδήποτε να είχε προσθέσει: ένα μπορεί ή ένα ίσως, να συμβεί κι αυτό κάποτε, για να είναι συζητήσιμη. Για να είναι επιστημονική, δηλαδή να επαληθεύεται! Ότι δεν επαληθεύεται δεν είναι επιστημονικό, υποχρεωτικά και αναγκαία. 

 Αν ήταν έτσι τα πράγματα, τόσο απλά όπως τα προσδιόρισε ο Δάσκαλος, τότε κάθε αλλαγή θα ήταν για το καλό της ανθρωπότητας, για την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών. Το ίδιο και η κάθε συσσώρευση.

Η ποιότητα εξαρτάται πάντα από την κατάσταση της κοινωνίας των ανθρώπων. Που σημαίνει βέβαια, από το βαθμό συνείδησης των μαζών, χωρίς δεύτερη κουβέντα.                              

Η τεράστια ποσοτική πληθυσμιακή αλλαγή που έφτασε τα 7,5 δις στον πλανήτη σήμερα, ποια ποσοτική αλλαγή επέφερε στην ποιότητα ζωής της ανθρωπότητας. Όπου φτωχαίνεται ακατάπαυστα η επιβίωσή της.

Η αύξηση της παραγωγής σε σιτάρι, δεν σημαίνει ότι χορταίνει ψωμί ο κόσμος. Κανόνας αυτό. Σε κάθε προϊόν. Ούτε σε πορτοκάλια. Την πλούσια σοδειά την θάβουμε να μην πέσουν οι τιμές, όταν δεν μπορούμε να την εξάγουμε.

Η συσσώρευση έχει και (+) συν, έχει και (-) πλην. Μπορεί κοινωνίες των 10 ή 20 εκατομμυρίων, ακόμα και των δυο, να έχουν καλλίτερη ποιότητα ζωής από τους Ινδούς, τους Κινέζους ή τους Αμερικάνους.

 

Ουκ εν τω πολλώ το ευ.