Δικαιοσύνη και δίκαιο

 

Η δικαιοσύνη, είναι η οπισθοφυλακή του συστήματος. Είναι πάντα ο τελευταίος του κρίκος. Ο  έσχατος, αυτός ''που σώζει τα πράγματα.''

Εσείς νομίζετε ακόμη, ότι είναι η τελευταία ελπίδα του ατόμου, του φουκαρά, του κατάφωρα  αδικημένου ανθρωπάκου. Που δεν χρειάζεται καν δίκη να βρει το δίκιο του! το ξέρουν όλοι.

 Αλλά νυχτωθήκατε μακριά, πολύ μακριά κύριοι άνθρωποι, όσοι ακόμα πιστεύετε σε αυτήν. Το κράτος, όταν έχει άδικο ή κλέβει τους πολίτες που ξεσηκώνονται, καταφεύγει στους δικαστές να το σώσουν, πριν βάλει τους μπάτσους να του σπάσουν τα κόκαλα.             

Η δικαιοσύνη, είναι ο πολυτιμότερος μηχανισμός του συστήματος. Εξ όλων! Αυτός που το σώζει στις πολύ δύσκολες στιγμές του. Είναι αυτή που θα σώσει τον Λιγνάδη και τον Αυγενάκη, αυτή που θα κουμαντάρει τους βιασμούς στον αθλητισμό, όπου θα αλλάξει τους παράγοντες στην καλλίτερη, και θα βάλει στη θέση τους, τους εφεδρικούς που φυλάει για ώρα ανάγκης. Καινούργιες Παναγίες να ηρεμήσει το πόπολο.

Θα εκπλαγείτε και πάλι από τις αποφάσεις της. Είναι πιο μαέστροι από τους μαυραγορίτες που μας λέγαν το παροιμιώδες ''τρις το λάδι δυο το ξίδι πέντε το λαδόξιδο.'' Γρίφοι οι αποφάσεις της. Το μαντείο των Δελφών μένει σύξυλο όταν τους ακούει. Η Πυθία πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη.

Το δε, ανώτατο δικαστικό σώμα, το υπεράνω πάσης υποψίας, το ΣτΕ, είναι αυτό που καθαγίασε τα μνημόνια, κι έκανε τα μεγάλα, τα συλλογικά παρακαλώ, και όχι μόνο ατομικά εγκλήματα. Με την σφραγίδα του και την υπογραφή του. Μια φαρσοκωμωδία που μας δίδαξε ο μεγάλος Αριστοφάνης. Να πηγαίνεις στην παράσταση στην Επίδαυρο και να μην σου μένει άντερο από τα γέλια.

 Χωρίς δικαιοσύνη ο κόσμος γελάει και χαίρεται. Με την δικαιοσύνη φοβάται και τρέμει. Όταν είναι αθώος φυσικά. Όταν είναι ένοχος, στήνει πανηγύρια και χορούς. Ανοίγει σαμπάνιες και κερνάει από τα κλεμμένα. Σε τέτοια αντιστροφή φτάσαν τα πράγματα στην χώρα μας.

Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία κάποιοι πονηροί περιπτωσιολόγοι και δικηγορίσκοι.